zondag 28 februari 2010

Monsterkracht

Jaren geleden had mijn Amerikaanse achterneef Rory een stoere pickup truck:

Wat vonden wij dit een megagroot monster! (En ik zei al 'jaren geleden'. Deze foto is uit 1986).

Maar het kan groter en mooier en lawaaiiger...

Coliseum
Zo hebben we onze ogen uitgekeken tijdens de Monster Jam in het Oakland Coliseum. Dat is normaal het stadion van de Oakland Athletics (baseball) en de Oakland Raiders (football), maar er worden ook concerten gegeven en andere evenementen georganiseerd. Voor deze gelegenheid was de grasmat omgetoverd tot een grote modderbak met hindernissen. Waarvoor? Voor de monster trucks met klinkende namen als Madusa (de enige vrouw), Tropical Thunder, Maximum Destruction, Iron Man en Obsession!

Zie je die blauwe lijn rond het stadion? Voor de lijn mocht niemand zitten omdat er nogal wat modder en -veel erger- stukken plaatstaal in het rond willen vliegen.

Normaal hebben we niet zoveel met dit soort herriebakken, maar in het kader van 'Bezoek zoveel mogelijk Amerikaans familievertier' moesten we wel naar de Monster Jam. We waren verbaasd hoeveel gezinnen met kleine kinderen aanwezig waren, net als bij het pro-wrestling. Meer dan bijvoorbeeld de football- of ijshockeywedstrijd waar we naartoe zijn geweest. En we waren ook wel verbaasd hoe leuk we het spektakel vonden.

Monster trucks
Rory's truck is maar een kleintje vergeleken bij de monsters die we in het Coliseum hebben gezien. Wat een wielen zitten daar onder zeg, en wat een geluid komt er uit die bakken!


El Torro Loco ('gekke stier')

De Jam bestond uit twee wedstrijden: eerst wie de snelste was en daarna de vrije kuhr (sorry, zit nog een beetje bij het kunstschaatsen op de Olympische Spelen). Dan moeten ze in 90 seconden zo mooi = spectaculair over en op de schroothopen springen.


Monster Mutt ('vuilnisbakkie'), de grote winnaar van deze Monster Jam.

Ondersteboven
Of ze het nou expres deden, weten we niet helemaal zeker. Maar de twee favorieten Monster Mutt en Grave Digger gingen allebei over de kop in dezelfde bocht. Bij Grave Digger ging dat zo:


Gelukkig bleven de coureurs ongedeerd. Monster Mutt had wel een voorwiel aan gort gereden, Grave Digger is een achterklep verloren. Voordeel was wel dat Monster Mutt helemaal los ging in de freestyleronde, en dan letterlijk los. De hele ombouw (de hond zeg maar) vloog van de kooiconstructie af. Alleen de staart bleef netjes op z'n plek zitten.

Even opletten
Tips voor als je naar het Oakland Coliseum gaat:

  • Controleer van tevoren of er niet een andere wedstrijd is in de aangrenzende Oracle Arena. Zo was er in ons geval een basketball-wedstrijd waardoor het extra druk was op de afrit naar de Arena/Coliseum.

  • Neem gepast geld mee voor het parkeren ($30, cash geen credit/debit cards). Ze rekenen zo snel af dat er wel eens iets mis gaat waar je dan een minuutje later pas achterkomt. Wij kregen zo veel te weinig wisselgeld terug. Je kunt ook aan de andere kant van de 880 gratis bij het shopping center parkeren en dan naar het Coliseum lopen. Ben je zeker wel een half uur bezig. Of neem de BART!

  • Ga je naar een Monster Jam, overweeg dan om oorbeschermers mee te nemen. Je bent echt niet de enige.



Meer familie-evenementen die we hebben bezocht:
- American Football
- Pro-wrestling
- IJshockey
- Alle uitstapjes op Naar Amerika

Van De Kurk naar Birk's

Eind februari is altijd 'n speciale periode voor ons. Niet alleen loopt de winter op zijn einde en komen onze verjaardagen eraan. Eind februari hebben we ook altijd ons jubileum. We zijn niet helemaal zeker meer hoeveel jaar we al bij elkaar zijn, 11 of 12 jaar. Maar wel dat het gebeurde op 'n mooie vrijdag eind februari in Delft in restaurant De Kurk.



Maar ja, hier in Silicon Valley heb je geen De Kurk. Maar toen Frank dat tegen me zei, dacht ik ineens aan "Birk's Restaurant" dat hier in de buurt zit. Dus hebben we dat afgelopen vrijdag uitgeprobeerd.



En Birk's in Santa Clara blijkt al net zo'n aanrader te zijn als De Kurk in Delft.

Birk's is een steak-house, dus liefhebbers van vlees kunnen hier goed terecht. Maar er staan ook genoeg visgerechten op de kaart. Voor vegetariërs is er wat minder keuze.

Het Classic Americana drie-gangen-menu kost tussen de $25 en $30 dollar. De gerechten zijn lekker en worden vergezeld door groente en iets met aardappelen. De porties zijn flink, maar niet zo enorm groot als je hier vaak tegenkomt. Dit menu is trouwens alleen in het weekend verkrijgbaar.

Veel van de gerechten op het Classic Americana menu zijn ook doordeweeks verkrijgbaar, maar dan zijn de porties groter en de prijzen hoger. Hou er in dat geval rekening mee dat je 'n deel in 'n doosje mee naar huis neemt.

Zie ook:

vrijdag 26 februari 2010

Verbrassen

Een Engelse collega van Frank vertelde dat het in Groot-Brittanie heel normaal is om je eerste salaris compleet te verbrassen. Nou vond ik dat wel een grappig idee. Bovendien krijg ik elke week betaald, dus heel veel schade kan zo'n actie niet aanrichten.

Ik wil al heel lang een WiiFit Plus, maar die moet nog even wachten. Ik had meer behoefte aan goede schoenen. Het stikt van de schoenenzaken, maar daar verkopen ze vooral slippers, ballerina's, sneakers, pumps en het serieuze werk met stilettohakken. Daar kan ik echt niet op lopen (helaas, want er zijn zulke mooie te krijgen...). De betere schoenenzaken hadden niet echt leuke modelletjes, dus vandaag zijn we naar Gilroy afgezakt, naar de outlet. Daar weten we een paar zaken met lekkere merken, zoals Clarks/Bostonian, HushPuppies (ja, die in Nederland bij de Dolcis verkocht worden) en Rockport.



Je ziet 't, het is gelukt: drie paar schoenen voor mij en een paar voor Frank. En de WiiFit Plus kan er ook nog vanaf, want bij de Rockport kregen we het tweede paar voor de halve prijs + 20% korting omdat we AAA-lid zijn. Ik wist helemaal niet dat we via AAA (de ANWB hier) korting kregen, maar hoorde de verkoopster dat toevallig zeggen tegen een andere klant. Dat moeten we onthouden!

donderdag 25 februari 2010

Pelikaan op de kermis


Pelikaan op de pier van Santa Cruz. Op de achtergrond zie je een van de achtbanen op de boardwalk.

woensdag 24 februari 2010

4 december 2010 - Andre Rieu in San Jose

We waren vorige week wat vroeg aanwezig bij het concert van Elton John en Billy Joel. Alle tijd om 'ns goed rond te kijken dus...

Manon: "Huh? Zie ik dat nou goed?"
Frank: "Wat?"
Manon: "Nou, kijk daar bij de aankondigingen."
Frank: "Ja, volgende week Bon Jovi. Maar daar ga ik niet naartoe hoor."
Manon: "Nee, wacht even. Het is steeds wat anders. Gewoon blijven kijken..."

 

En ik heb dus toegezegd dat ik meega als Andre Rieu hier nog 'n keer komt. Toen we hier net woonden was er 'n concert van hem in Oakland. Maar toen weigerde ik nog toe geven dat ik 'n stereotype-Nederlander-in-den-vreemde ben.

Nu niet meer: de kaartjes lijken betaalbaar te zijn en we hebben die periode nog niet veel gepland staan. Dus op 4 december zijn wij erbij! Andre Rieu in de HP Pavilion in San Jose.

maandag 22 februari 2010

Concert Billy Joel en Elton John

Vorig jaar heb ik Manon voor haar verjaardag kaartjes gegeven voor het concert van Billy Joel en Elton John. Manon is in april jarig en het concert was pas in november. Maar ik was allang blij dat ik 'n kadootje wist.

Het concert werd ook nog 'ns uitgesteld in verband met ziekte van een van beiden. De heren zijn natuurlijk niet helemaal piep meer, dus dat kan gebeuren. Maar zo kwam het dus dat we afgelopen dinsdag (half februari) Manon's verjaarskado van april vorige jaar konden bezoeken.

 

Het concert in de reeks "face-to-face" was in de HP Pavillion, het grote, overdekte stadion in San Jose. Het stadion wordt ook gebruikt door de San Jose sharks, dus vroeg op de avond hingen de vlaggen er nog.

 

Wij waren wat vroeg aanwezig. De rest van het publiek wat laat. Dus toen de heren begonnen met hun concert waren er nog redelijk wat stoelen leeg. Maar uiteindelijk leek het stadion wel redelijk afgevuld.

Het eerste deel van het concert bestond uit 'n aantal grote hits van elk, die door Elton en Billy samen werden uitgevoerd op twee vleugels. Een beetje zoals de "gevleugelde vrienden" Pim Jacobs en Louis van Dijk vroeger deden, maar dan compleet anders.


Klik op de foto voor 'n grotere versie waar je de mannen kunt herkennen

Na dit eerste stuk was het de beurt aan Elton John en zijn band om 'n solo-optreden van vijf kwartier te geven. Vervolgens mocht Billy Joel zich ook 'n uurtje uitleven mijn zijn eigen band. En tot slot deden ze nog wat hits gezamelijk met beide bands. Daarbij stonden er 15 muzikanten op het podium, dus het gaf nogal wat herrie.

Het concert duurde bij elkaar zo'n drieeneenhalf uur. Debiel lang, maar wel erg leuk. De uitsmijter van de avond was Piano Man, de grootste Amerikaanse hit van Billy Joel.


Sing us a song, you're the piano man
Sing us a song tonight
Well, we're all in the mood for a melody
And you've got us feelin' alright


Heerlijke muziek om 'n avond mee af te sluiten. Die moeten we maar 'ns wat vaker opzetten de komende tijd. Maar eerst moet die tuut nog uit m'n oren verdwijnen.

Wat kan ik dit jaar 'ns voor kado bedenken? Weet er iemand 'n artiest die in februari 2011 hier in de buurt optreedt?

zondag 21 februari 2010

Mini-check

Geld overmaken is hier een ouderwetse bezigheid. In Nederland zijn we gewend om online geld over te schrijven, lekker makkelijk. In Amerika is het nog heel normaal om cheques uit te schrijven. Zo schrijf ik elke maand een cheque uit voor de huur.
Maar ook als je geld wilt overschrijven naar iemand anders, komt de cheque tevoorschijn: de bank drukt een cheque met alle gegevens en die cheque wordt vervolgens door de postbode in je brievenbus gedaan.

Laatst kreeg ik op die manier een cheque toegestuurd. Ik moest dus naar de bank om het geld op mijn rekening te krijgen. Er stond een rij voor de balie, maar de dame van de servicedesk had een oplossing: ik kon de cheque aan de ATM (pinautomaat) voeren. Omdat ik dat nog nooit gedaan had, ging ze met me mee naar buiten om te helpen. Je voert eerst je pinpas in, daarna de cheque en vervolgens krijg je een stortingsbewijs van de automaat.



We snappen niet helemaal waarom het zo omslachtig moet. Misschien is het een soort beveiligingsmaatregel? TAN-codes werken toch net iets makkelijker.

zaterdag 20 februari 2010

Belastingvrije eigen bijdrage

Je weet vast wel dat het ziektekosten-systeem hier in de VS anders in elkaar zit dan in Nederland. De grootste verschillen zijn dat je alleen verzekerd bent als je werkt hebt en dat er 'n veel hogere eigen bijdrage geldt. Aan dat eerst wordt door president Obama hard gewerkt, zodat straks waarschijnlijk veel meer mensen 'n verzekering zullen hebben.

Maar de hogere eigen bijdrage zal voorlopig nog wel 'n tijd blijven bestaan. In Nederland had je ooit de "medicijnknaak", maar die is al snel weer afgeschaft. Hier betaal je voor elk doktersbezoek of medicijn tussen de 10 en 25 dollar. En van sommige behandelingen of apparaten wordt maar 90% vergoed, de andere 10% moet je zelf betalen. We hebben hier eerder over geschreven (zie de linkjes onderaan), maar lees het gerust nog even na. Het is 'n behoorlijk ander systeem dan in Nederland.

Als je (zoals Manon vanwege haar diabetes) 'n grootverbuiker bent van allerlei medicijnen en hulpmiddelen, dan loopt de eigen bijdrage rap op. Vorig jaar waren we samen zo'n $1800 dollar kwijt. Dit jaar verwachten we dat de rekening nog wat hoger uitvalt, want ik moet 'n nieuwe bril en Manon 'n nieuwe insulinepomp. En 10% van 'n bril+pomp is 'n flink bedrag.

 

Gelukkig blijkt er 'n regeling te zijn waarmee je 'n deel van je bruto salaris op 'n speciale bankrekening laat storten. En van die bankrekening kun je dan je medische kosten betalen. Het voordeel: je betaalt dan geen belasting over de kosten. De regeling/rekening heet de Medical Reimbursement Account, oftewel MRA.

Vorig jaar deden wij nog niet mee met de MRA-regeling. We hadden wel genoeg nieuwe dingen te leren en de MRA klonk niet als de meest belangrijke regeling. Het belastingvoordeel is mooi, maar voor ons niet zo kritiek als het allemaal eerst maar 'ns te snappen.

Dit jaar hebben we besloten om wel mee te doen. Een extra voordeel is dat onze aanbieder nu ook 'n "debit card" levert voor je MRA-rekening. Je hoeft het bedrag dan niet meer voor te schieten, maar kunt gewoon direct met 'n pasje betalen. Handig!

Zie ook:

vrijdag 19 februari 2010

Vanderpuffelen

Cheryl is 'n schattige "baliemedewerkster" in de lunchroom bij mijn kantoor. Je kent het wel, zo eentje van het type altijd vrolijk, altijd 'n opmerking terug. Ik zei het al: schattig.

Iets minder leuk vond ik 't dat ze na minstens 'n half jaar nog steeds m'n voornaam niet wist. Ze moet die bij elke bestelling noteren, zodat ze "Frank" kunnen roepen als m'n broodje klaar is. Niet heel ingewikkeld lijkt me: "Frank".

Maar wel voor Cheryl. Voornamen zijn lastig. Vandaar dat ze 'n uitvlucht bedacht toen ik haar 'n ultimatum stelde. In plaats van m'n voornaam, onthoudt ze m'n achternaam. Dus vandaag tikte ze zonder vragen in één keer:

 

Nou ja, bijna goed zullen we maar zeggen.

Maar vervolgens wist ze nog steeds m'n voornaam niet. Da's toch knap.

donderdag 18 februari 2010

Korte lunches

De dagen van urenlange lunches met vriendinnen en shoppen zijn voorbij. Sinds 1 februari werk ik namelijk bij Cisco! Niet als handleidingenschrijver, maar als data-analist.

Na een week training mochten de 'newbies' (drie anderen en ik) zelfstandig aan de slag. Gelukkig zijn de ervaren collega's erg behulpzaam en aardig. In totaal heb ik zo'n dertig collega's, verdeeld over verschillende taalgebieden. We komen overal vandaan: China, Japan, Brazilie, Peru, Bolivia, Belgie, Polen, Bosnie, Tsjechie, Roemenie, Zweden en dan vergeet ik nog wat landen. Erg leuk!

Ik moet alleen even wennen aan de 40-urige werkweek. Het afgelopen jaar heb ik dan wel af en toe wat schrijfwerk gedaan voor mijn oude werkgever, maar fulltime werken heb ik al zo'n 10 jaar niet meer gedaan... Maar tot nu toe bevalt het prima!

maandag 15 februari 2010

IJsje


Dit is nog eens een Magnum! ('hand-dipped ice-cream bar with almonds', Costco, $1.50)

zondag 14 februari 2010

Valentine's Day

De film Valentine's Day draaide vandaag natuurlijk in zaal 14.



En in zaal 6 en in zaal 20. Ze verwachten nogal wat publiek ;o)

Stella en Adam

 

Stella and Adam
Sitting in a tree
K I S S I N G

Dit is 'n oud Amerikaans rijmpje om kinderstelletjes mee te pesten. Op Valentijnsdag leek me dat wel toepasselijk.

Die laatste regel moet je uitspellen: Kee Ai Es Es Ai En Djie.

Het voorjaar is hier dit weekend goed losgebarsten. Een zalig zonnetje waarvan je weer direct van kleur verschiet.

woensdag 3 februari 2010

Ticket fees

Ze zijn hier in de VS gek op het berekenen van kosten boven op 'n prijs. Iedereen die hier wel 'ns geweest weet dat boven op de aangegeven prijs de "sales tax" (zeg maar de BTW) nog komt.

Maar ook als je kaartjes voor 'n evenement of concert koopt moet je er rekening mee houden dat er kosten bij komen. En die kosten kunnen de prijs van 'n kaartje flink op laten lopen.

Monster Truck Jam
Zo gaan we binnenkort naar de Monster Truck Jam met vrienden. De kaartjes zijn zeer schappelijk geprijsd: $30. We moeten er 8 hebben, dus dat is $240 dollar.



Niet dus. Er komen kosten bovenop voor het gemak dat je hebt door de kaartjes via internet te bestellen. De kosten voor dat gemak zijn $7,50. Per kaartje! Dat is 'n premie van 25%.

Bovenop de order komt dat ook nog 'ns 'n opslag voor de manier waarop je de kaartjes wilt ontvangen. Ik koos voor de goedkoopste optie: via de post. De kosten daarvoor waren $5.50. Vaak is het zelf afdrukken van de kaartjes nog goedkoper. Maar in dit geval zou dat $2.50 per kaartje hebben gekost.

Beach Boys
Bij het concert van de Beach Boys was het vorig jaar procentueel ongeveer hetzelfde. De prijs van 'n kaartje was $59.50 en daar kwam $14.40 aan kosten bovenop. Voor de vier kaartjes waren we toen dus $57.60 aan kosten kwijt.

Trans-Siberian Orchestra
Het concert van Trans-Siberian Orchestra in de HP Pavilion was helemaal mooi. Per kaartje van $56.50 kwam er $10.50 gemakskosten en $3.00 "facility charges" bij. Als ik het goed begrijp is dat zodat je bij het gebouw kunt parkeren. Maar ja, wij waren op de fiets...




Hey wacht 'ns... volgens mij is het ook hier weer ongeveer 25% aan kosten bovenop de prijs van 'n kaartje. Zou het zo makkelijk zijn?

Sharks
Toen we vorig jaar naar de Sharks gingen, heeft Marrije de kaartjes bij de kassa van het HP Pavilion gehaald. En dan betaal je dus geen ticket fee.

Het HP Pavilion is hier dicht in de buurt, dus daar loont het al snel om even langs te rijden. Alhoewel... de kassa bij de meeste locaties is niet lang open. En dan is het natuurlijk wel makkelijk om ze gewoon vanuit je luie stoel te bestellen.

Bigmac-index
Hoe werkt dat eigenlijk in Nederland. Betaal je ook zo'n hoge premie als je kaartjes via internet bestelt? En zijn er redelijke alternatieven om de kaartjes zonder (veel) kosten te krijgen?






Monster Truck Jam$240+$65.6027% €???
Beach Boys$59.50+$14.4024% €???
Trans-Siberian Orchestra$56.50+$13.5024% €???
Sharks game$??0% €???


Zie ook