Laatste rondje Fells

De kaart stond al tijden op scheuren. Dus vanochtend aan het begin van onze wandeling scheurde Manon hem finaal in tweeen. Een mooi symbolische handeling voor ons laatste "rondje Fells".



Dit is de tweede kopie van deze kaart die we in de afgelopen twee jaar verslonden hebben. Het klinkt misschien alsof we wat onvoorzichtig zijn, maar ik denk dat we zeker 100 keer in de Fells hebben gewandeld. Dus dan hebben de twee kaarten hun geld wel opgebracht. Het is dan ook schandalig om te ontdekken dat we er in al die tijd maar één keer over geschreven hebben: http://www.naaramerika.com/2011/12/klauteren.html.

De Fells (officiële naam: Middlesex Fells Reservation) is een natuurgebied van 2575 acres (1042 hectare of 10.4 vierkante kilometer) vlak boven Boston. Het is 'n beetje als de New Englanders zelf: woest en nauwelijks onderhouden; maar oh zo leuk om beter te leren kennen.

Wij hebben in de afgelopen twee jaar alle hoeken van de Fells in alle seizoenen gezien. En eerlijk gezegd kan ik er geen genoeg van krijgen; ook onze vandaag was weer 'n ontdekkingstocht door ontluikend voorjaar. En ook dit keer liepen we weer verkeerd: kaart of geen kaart, ik zie de bordjes nog wel 'ns over het hoofd. Gelukkig, want op die manier kom je ongepland in de leukste hoekjes van de Fells terecht.

Ik zal de Fells (en de rest van New England) dan ook missen als we vanaf volgende week in het noorden van Virginia (vlak bij Washington, DC) wonen. Bent u er klaar voor meneer de president? Wij wel namelijk!

Zie ook:

• Klauteren: een winterwandeling in de Fells
• Middlesex Fells Reservation: de website van de overheid over het park

Een U-tje hangen en rechts haken

"After two miles or so, hang a U-ey and then hook right." U zei? Wie is Huey en ik moet hem dan een rechtse geven? Oh wacht..., ik moet een U-turn maken en dan rechtsaf slaan. In gedachten zie ik me al helemaal scheef hangen in de auto, terwijl ik mijn auto in de tegenovergestelde richting gooi.


Aan de U-turn hebben we erg moeten wennen toen we in de VS kwamen wonen. Je hoort niet alleen 'hang a U-ey', maar ook 'hang a left' en 'hang a right'. Dat zijn minder agressieve bochten dan eentje die je 'hookt'. 'To bang a left' hoor je ook in Boston, dat is niet hetzelfde. Dat doe je als je bij een kruising in de baan voor linksaf staat en het licht op groen springt. Dan schiet je snel - BANG! - voor het tegemoetkomende verkeer langs. Vaak is dat helemaal niet nodig, want dan seint de eerste automobilist aan de overkant dat je eerst mag. Soms met lichtsignaal, maar vaker met het ongeduldig overkomende wapperhandje (zie ook Rijstijl).

Nog wat verkeerstermen
de 'T': kort voor MBTA (Massachusetts Bay Transport Authority). Meestal wordt de metro bedoeld, maar ook de bussen, commuter rail (trein) en veerboten vallen eronder.


CharlieCard/CharlieTicket: de OV-chipkaart voor de 'T'. Beide kun je opladen, maar de CharlieTicket is van karton en de ritten zijn iets duurder dan met de plastic CharlieCard. Wie was Charlie? Vroeger moest je zowel bij het instappen als bij het uitstappen betalen (net zoiets als het in- en uitchecken met de OV-chipkaart in Nederland tegenwoordig). Charlie had geen geld meer om uit de metro te komen, en moest voor altijd blijven rondrijden.

Outbound/Inbound: Van downtown Boston weg/Naar downtown toe.

The Pike (Masspike/Mass Turnpike): Massachusetts Turnpike (I-90), tolweg, herkenbaar aan de Pelgrimshoed als symbool.


Big Dig: de megadure tunnel onder downtown Boston door.

Rotary: hele grote 'traffic circle', zeg maar een grote rotonde of verkeersplein. Ook wel 'suicide circle' genoemd, maar deze beschrijving in het Bostoniaans is mooier: "Propa rotaries ah big mothas, typically wheah several roads (oah two main roads) come togetha. They ah not to be confused with roundabouts, which ah cute, dainty little things used to "calm" traffic in subdivisions".

Nu we het toch over verkeer hebben, de dubbele doorgetrokken gele strepen tussen de weghelften leveren nog weleens verwarring op. Beide rijrichtingen mogen NIET inhalen, maar je mag wel linksaf slaan als het veilig is.


Uit de Driver's Manual van de Commonwealth of Massachusetts (02/2011)

Adresstickertjesterreur

Denk goed na voordat je geld doneert aan een goed doel... Voor je het weet, krijg je drie keer per maand de vraag om nog meer geld over te maken. Ook van organisaties die blijkbaar het adressenbestand hebben overgekocht, en net een ander doel dienen. Naast een brief met hele overtuigende argumenten, sturen ze vaak goodies mee: geweldig Amerikaans kitscherig of 'patriotic', maar ook best leuke kalenders, notitieblokjes of een 'nickel' (stuiver) als voorzetje voor de megagift die ze in ruil terug verwachten. Soms ga ik bijna overstag en wil ik mijn checkbook al trekken...

Wil je zo'n organisatie toch financieel steunen, let dan wel goed op hoe je je naam opgeeft, zeker als je een achternaam 'met meer delen hebt' zoals wij. Bijna alle geldbehoevende organisaties sturen namelijk hele handige adresstickertjes ('return labels') mee met hun verzoeken. Omdat ik hardnekkig bleef vasthouden aan de Nederlandse schrijfwijze, is mijn nieuwe voornaam 'Van' geworden op de meeste vellen. Nou ja, ze werken nog steeds prima! Alleen de labels waar ik Mrs. Van ben, gaan rechtstreeks in de prullenbak.


Ik heb een hele verzameling: lentebloemen, herfsttafereeltjes, vogels, auto's, Stars & Stripes. En nee, ik heb niet aan al die gulle vragers geld overgemaakt. Ik blijf een zuinige Hollandse.

En toen...

...stond Boston op z'n kop. Twee ontploffingen in de buurt van de finishlijn van de Boston Marathon. 3 Doden en 170 gewonden...
Ik ga hier geen verslag doen van wat er allemaal speelt, daar hebben jullie tv en online kranten voor. Ik wil alleen even laten weten dat alles goed is met Frank en mij. We waren er gelukkig niet bij. Frank zit voor z'n werk in Nederland en ik had steeds weer iets te doen, waardoor ik uiteindelijk niet ben gegaan. Ik had mijn metrokaart en camera al wel klaarliggen. Vreemd idee.

Meer bloesem

Meadowlark Botanical Gardens, Vienna, Virginia

Cherry Blossom Festival in Washington

Washington DC is elk jaar in het vroege voorjaar in rep en roer vanwege de kersenbloesem. Er is een Cherry Blossom Festival met concerten, parade en natuurlijk een verkiezing van de Cherry Blossom Queen. We hadden het geluk dat de bloesem net deze week op z'n mooist was. Ik had voor vrijdagmiddag twee fietsen gereserveerd voor de Blossom by Bike-tour geboekt van Bike & Roll, maar eerst moest er nog gewerkt worden (Frank) en een huurhuis gevonden worden (mijn werk).


Meadowlark Botanical Gardens

De weersvoorspellingen waren niet goed, het zou de hele dag gaan onweren. Inderdaad, het onweer kwam donderdagnacht met flinke plensbuien en harde wind. Gelukkig klaarde het vrijdag aan het eind van de ochtend op en was er genoeg aan de bomen blijven hangen om nog iets mee te krijgen van de bloesemgekte.



Nog een aardig plaatje:

Uitzicht over de Tidal Basin vanaf het Jefferson Memorial, richting het Martin Luther King Monument en daar achter de skyline van Arlington, Virginia.

Ruim baan voor de pulletjes!

Een lokaal wereldberoemd verhaal is Make Way for Ducklings uit 1941 van Robert McClosky. Het gaat over Mr. en Mrs. Mallard die op zoek zijn naar een fijne plek om en gezin te stichten. In het verhaal trekt Mrs. Mallard met haar acht pulletjes door de stad, richting de Public Garden. Moeders kan zelf nog niet vliegen omdat ze in de rui is en de kuikens zijn nog te jong voor gefladder. Onderweg beleven ze het één en ander. Aan het eind van het verhaal vestigen ze zich op het eiland in de vijver van de Public Garden.

In 1987 is er een bronzen beeld (nou ja, beelden) geplaatst in de Public Garden ter ere van het boek. De beeldjes worden aangekleed voor speciale gelegenheden: groene hoedjes voor St. Patrick's Day, sjaaltjes tegen de winterkou en nu lentehoedjes:


Duckling Day
Op zondag 12 mei (Moederdag) vindt de Duckling Day Parade plaats, een optocht waar kinderen als eendenkuikens verkleed door het park lopen. Hier vind je wat foto's van zo'n dag.

Fragment
Ik heb een stukje vertaald:

Meneer en mevrouw Eend waren op zoek naar een plek om te wonen. Maar elke keer als meneer Eend een leuke plek had gevonden, zei mevrouw Eend dat het niet goed was. Er waren vast vossen in de bossen of schildpadden in het water, en ze was niet van plan haar kinderen op te laten groeien tussen vossen en schildpadden.

Boven Boston waren ze zo moe dat ze niet meer verder konden. Er was een mooie vijver in het park, met een klein eiland er in. “De perfecte plek om vannacht te slapen,” kwaakte meneer Eend. Dus vlogen ze naar beneden.

De volgende ochtend grondelden ze in de modder van de vijver naar eten. Maar ze vonden niet veel.

Toen ze net wilden vertrekken, kwam er een rare, enorme vogel voorbij. Hij duwde een boot vol met mensen en er zat een man op zijn rug. “Goedemorgen,” kwaakte Meneer Eend beleefd. De grote vogel was te trots om te antwoorden. Maar de mensen op de boot gooiden pinda’s in het water, dus de Eenden volgden ze de vijver rond en kregen zo een tweede ontbijt, beter dan de eerste.

“Ik vind het hier fijn,” zei mevrouw Eend terwijl ze de oever op klauterden en verder waggelden. “Waarom bouwen we hier geen nest en laten onze pulletjes in deze vijver opgroeien? Er zijn geen vossen en geen schildpadden en de mensen voeren ons pinda’s. Beter kan toch niet?” “Goed,” zei meneer Eend, opgelucht dat mevrouw Eend eindelijk een goede plek had gevonden. Maar—

“Kijk uit!” snaterde mevrouw Eend van streek. “Je wordt nog omver gereden!” En toen ze weer op adem was, zei ze: “Dit is geen geschikte plek voor babies, met al die akelige dingen die rond razen. We moeten maar ergens anders kijken.” Dus vlogen ze over Beacon Hill en rond om het Statengebouw, maar daar was geen plek. Ze keken op Louisburgplein, maar daar was geen water om in te zwemmen. Toen vlogen ze over de Charles. “Dit is beter,” kwaakte meneer Eend. “Dat eiland ziet er rustig uit en het is maar een klein stukje bij het park vandaan.” “Ja,” zei mevrouw Eend, denkend aan de pinda’s . “Dat lijkt me een goede plek om de eieren uit te broeden.” Dus kozen ze een gezellig, beschut plekje bij het water en gingen hun nest maken.

De vreemde vogel die ze tegenkwamen, is een zwanenboot. De boten zijn in 1877 begonnen te varen en sindsdien is er niets aan het ontwerp van deze boten veranderd.

Marathon Maandag

In het weekend van 14 april wordt niet alleen de slag bij Lexington en Concord herdacht, maar dan wordt ook de Boston Marathon gelopen en wel op Marathon Monday.


Hierdoor moest ik aan de marathon denken.

Enne, het voorjaar is begonnen in Boston!

Oud nieuws

Vandaag is de vliering voorzien van extra isolatiemateriaal. De mannen kwamen een stukje geschiedenis tegen: de Boston Evening Record, een avondkrant uit 1904.