Crowded House

"Heb jij je camera eigenlijk bij je? Ik namelijk niet..."
"Nee, maar ik kan foto's maken met m'n iPhone."

Alleen was het zo warm dat we helemaal niet meer aan de telefoon als fototoestel hebben gedacht. Bovendien hadden we wel wat beters te doen: genieten van het concert!

Gelukkig maakt Crowded House zelf ook foto's voor hun website:

Crowded House in de Mountain Winery, Saratoga (24 augustus 2010)

Een badkuip op wielen

Je komt hier in de states de meest vreemde auto's tegen. Maar dit model spant toch wel de kroon. Het is niet veel meer dan 'n badkuip op wielen, met achterop 'n vat benzine. De motor voorop is niet afgedekt - als je het zo ziet kan het nooit 'n dure auto zijn.

Niet echt 'n wagen voor de lange afstand. Maar het lijkt me wel leuk om hiermee 'n stukje over highway 1 langs de oceaan te rijden.

Pony gall

Strandtrein naar Santa Cruz

Vanuit Roaring Camp Railroads in het Henry Cowell Redwoods State Park (Felton, CA) kun je de Beach Train nemen naar de Santa Cruz Boardwalk. De oude trein heeft open 'cabooses' (treinstellen) en tuft tussen de redwoods -kustsequoia's- door naar Santa Cruz.

Roaring Camp Railroads
Roaring Camp is een van de eerste 'Amerikaanse' nederzettingen ten westen van de Rocky Mountains. Naast een zagerij kreeg deze kolonie ook een whiskeystokerij wat veel pelsjagers en handelaren aantrok. Doordat er regelmatig 'reuring' was, werd de kolonie simpelweg 'Wild and Roaring Camp' genoemd.

Where Hisssstory Comes to Life.(SM)

Tegenwoordig is Roaring Camp vooral een mooie plek om te trouwen, te picknicken of om op de trein te stappen. Er is een kaartverkoop, souvenirwinkel en je kunt er in Western-stijl op de foto. Toen wij er waren, was er net een 'Summer Gathering of Mountain Men', een demonstratie van hoe de pelsjagers in de 19e eeuw leefden. Binnenkort hebben ze 'Great Train Robberies' als thema (4, 5 en 6 september).

Steam Train of Beach Train?
Er zijn twee treinritten: met de Steam Train rijd je 5 kwartier door het Redwoods State Park terwijl de conducteur wetenswaardigheden over Roaring Camp en de omgeving vertelt, met de Beach Train ben je minstens 3 uur op pad: een uur om in Santa Cruz te komen, een uurtje Boardwalk en dan een uur terugrijden naar Roaring Camp. Wil je langer op de Boardwalk of het strand rondhangen, neem dan de Beach Train van 10:30 uur naar Santa Cruz en pak om half vijf 's middags de laatste boemel terug naar Roaring Camp.


De 'Santa Cruz, Big Trees and Pacific Railway' is de trein naar de Boardwalk. De 'Roaring Camp and Big Trees Narrow-Gauge' blijft in de bossen.

Onderweg schijnen we een albino redwood te zijn tegengekomen. We keken allemaal naar een grote, witte boomstam maar zagen niets. Las ik net dat niet de bast maar de naalden wit zijn. Bovendien zijn albino sequoia's ook nog eens 'klein' (20 meter tops).


In het Henry Cowell Redwoods State Park

Het was bewolkt aan de kust. Normaal trekt de bewolking in de loop van de ochtend wel weg, maar deze keer bleef het hardnekkig hangen.

Bijna bij de Boardwalk

Op de terugweg rond het middaguur brak het wolkendek natuurlijk goed open:


Kosten
Roaring Camp is gratis toegankelijk, maar je betaalt wel $8 parkeergeld. Een retourtje met de Beach Train is $23.50 voor volwassenen, $18.50 voor kinderen. De Beach Train vertrekt 2x per dag. Opstappen kan zowel in Roaring Camp als bij de Boardwalk, zie ook vertrekstaat. Parkeren bij de Boardwalk in Santa Cruz varieert tussen de $5 en $10.

Cowgirls

Vroeger was ik een Tina- en geen Penny-meisje. Ik snapte niks van mijn vriendinnetjes die enthousiast stallen uitmestten, pony's borstelden en rondjes reden in de bak. Ik speelde liever kustikkertje of zat in een boomhut of zandbak te kletsen.

Dat gevoel bleef zo totdat ik jaren later in een omgeving kwam te wonen waar veel in de bossen werd gereden. Dat maakte het wel anders. Maar ondertussen vond ik mezelf te oud om op paardrijles te gaan. En dat kan je het paard toch niet aan doen, om het dier op te zadelen met zoveel extra gewicht. Dus ik ging kettingen maken, ook heel leuk.

Fast-forward
Dan woon je ineens in het land van de cowboys en begint het weer te kriebelen. Zou ik...? Toen ik dit tijdens een lunch met Eva liet vallen, bleek zij hetzelfde te hebben. Korte tijd later hadden we een rit in de 'back country' geboekt. Niks geen les, maar direct de natuur in, yeehaw!

Calero Ranch Stables
In Zuid San Jose kun je onder begeleiding ritten maken bij de Calero Ranch Stables. Voor beginners hebben ze hele makke paarden. Ze volgen de leider en hebben praktisch geen aansporing nodig. Als je wilt kun je de hele rit je zadel vasthouden, maar dat voelt niet zo stoer. Een hand aan de teugels en je andere hand op je bovenbeen, dat is het credo.

Calero Ranch Stables

Voordat je mag opstijgen, teken je eerst nog wel een formulier dat de manege niet verantwoordelijk is voor allerlei schade en ongelukken die tijdens de rit mogelijk kunnen gebeuren. Daarna kun je plaats nemen op de opstijgsteiger.

Vanaf deze verhoging is het makkelijker op- en afstijgen.

Verwacht niet dat je tijdens de rit veel informatie over de lokale flora en fauna krijgt. Als je dat wilt, kun je beter met een ranger op stap. Ook de uitleg over paardrijden was summier. Het is voldoende als je weet hoe je de teugels vasthoudt, hoe je stuurt, gas geeft en remt en dat je heuveltje-af wat achterover moet leunen. Wil je meer weten, ga je op les.


Eva heeft onze begeleidster ingehaald.

Onze rit duurde een uur ($60 per persoon, inclusief helm) en het was geweldig! We waren de enige twee die op dit tijdstip reden (12 uur). Waarschijnlijk waren er daarom ook zo weinig andere ruiters en wandelaars op pad. We hadden mooi weer, de vogeltjes floten en wij wiegden lekker mee op de ruggen van Master en Cruiser. Maar na zo'n veertig minuten begonnen de spieren op te spelen en zo'n zadel is ook best wel hard. Ik hoop niet dat Eva een video heeft gemaakt van hoe ik van het paard afsteeg...

Ondanks de spierpijn gaan we het vast nog een keer doen!

Weer zonder werk

Jullie zien het misschien aan het aantal berichten de laatste week: ik heb weer tijd zat om te bloggen. Mijn werk als data-analist werd uitbesteed aan een lage-lonenland.



Omdat mijn contract na een half jaar buiten mijn schuld is beeindigd, kom ik in aanmerking voor Unemployment Benefits, een uitkering dus. Ook als je baas je aantal uren terugschroeft, kun je aanspraak maken op Unemployment Benefits voor die verloren uren.

De uitkering kun je online aanvragen bij de Employment Development Department (EDD). Ik heb inmiddels te horen gekregen wat ik gedurende een jaar elke week mag ontvangen, zolang ik geen ander werk kan vinden.

Solliciteerplicht
Om in aanmerking te komen voor de uitkering moet je fysiek in staat zijn te kunnen werken, actief op zoek zijn naar ander werk en bereid zijn om (vergelijkbaar) werk te accepteren. Je moet je dan ook registreren op de vacaturebank van de EDD. Bovendien sturen ze je om de week een claimformulier om te bepalen of je werkelijk recht hebt op het geld.

Opletten!
Stuur het formulier niet te vroeg of te laat in, het wordt dan namelijk niet verwerkt. Op het formulier staat een datum aangegeven waarop je het ingevulde en ondertekende formulier op de bus moet doen (vergeet ook niet een postzegel te plakken). En let goed op dat je alles invult, want anders krijg je een duplicaat opgestuurd dat je alsnog moet invullen. Dat gebeurde mij afgelopen week. Ze vertelden er helaas niet bij wat ik verkeerd heb gedaan, dus het is afwachten of ik het nu wel goed heb ingevuld. Dit instructiefilmpje hielp me niet veel verder:



In elk geval betekent dit foutje vertraging in de uitbetaling. Volgende keer toch maar klantenservice bellen voor hulp?

Hilarische post

Mr. Jummie en z'n vriend (beetje rare snuiter) zijn overgekomen uit Nederland.