zondag 28 juli 2013

Grindsnelweg

We hebben intussen redelijk wat ervaring met de staat van snelwegen hier in de VS. In Californië waren de wegen lang, recht en werden ze slecht onderhouden. In New England waren de wegen juist kronkelig, werden ze vaak onderhouden, maar waren ze door het klimaat nog steeds slecht. Hier in de buurt van Washington zijn de wegen weer lang en recht, maar dan wel goed onderhouden.

Maar als je wat verder naar het westen rijdt, worden de wegen weer heel anders. Ik associeer 'n weg die 'n nummer heeft toch altijd met 'n bepaald kwaliteitsniveau. Of je nou op de A2 of de A9 rijdt, je weet dat het 'n snelweg is. Dus verwachtte ik ook hier zoiets. Maar het was me al opgevallen dat Virginia wel erg veel wegen met nummers heeft. Zou de 685 of de 890 ook 'n snelweg zijn?

Toen we van het weekend onderweg waren, kwamen we dit bord voor 'n bocht tegen.



Ik kende het bord niet, maar kort na de bocht werd het duidelijk. De verharde weg, veranderde in 'n grindpad.



Het was niet de eerste keer dat 'n genummerde weg ineens overging in 'n grindpad, dus ik hield er rekening mee en reed vrij rustig. Maar als je hier voor het eerst bent, is dit dus iets om rekening mee te houden: niet elke snelweg is echt 'n snelweg.

Manon twijfelde nog even of dit wel echt 'n snelweg is. Ik weet het niet helemaal zeker, maar dit bordje doet vermoeden van wel.



Mocht je ze niet kennen: de adopt-a-highway-bordjes geven aan dat het stuk "snelweg" waarop je op dat moment rijdt, wordt onderhouden (of dat het onderhoud wordt betaald) door 'n bepaald bedrijf of organisatie. Ik vind het wel mooi, deze weg wordt door de "vereniging van modelvliegtuigbouwers" onderhouden. :-)


Zie ook:

donderdag 25 juli 2013

Harpers Ferry, WV


Harpers Ferry is een mooie plek om te 'tuben': op een grote opblaasband de rivier afzakken. Bij Harpers Ferry komen de Potomac-rivier en de Shenandoah-rivier bij elkaar. Op de rotswand zie je een restant van een reclame voor "Mennen’s Borated Talcum Toilet Powder" uit 1903. Zo spreken ze hier m'n naam trouwens uit, als 'Mennen'.

zaterdag 20 juli 2013

Security deposit eerder terugkrijgen

Ook al wonen we inmiddels bijna vijf jaar in de Verenigde Staten, al een jaar met Green Card en hebben we een mooie creditscore, voor de nutsbedrijven blijven we blijkbaar vreemde eenden die niet kredietwaardig zijn. Zo moesten we bij het elektriciteitsbedrijf Dominion $348 aan security deposit betalen om klant te worden. De security deposit krijg je - met 0.2% rente - terug als je een jaar lang netjes je rekeningen hebt betaald.



In de welkomstbrief legde Dominion uit waarom ze de security deposit nodig vonden: we hadden geen klantenhistorie bij Dominion Virginia Power en ook niet bij hun zustermaatschappij in North Carolina. Daarom hebben ze onze creditscore gecontroleerd bij Experian, een instantie die jouw kredietwaardigheid bijhoudt. Blijkbaar vonden ze onze score niet hoog genoeg. Op verzoek kon Dominion ons aanvullende informatie sturen over hun afweging om een security deposit te eisen. Dat wilde ik weleens weten!

Al redelijk snel had ik een reactie terug: een nette brief waarin de helft van de welkomstbrief werd herhaald, maar OK. De redenen die Dominion noemde zijn:
  • Lack of open service/professional accounts
  • Insufficient credit history
  • Number of (recent) credit inquiries

Nou is onze krediethistorie in het afgelopen half jaar inderdaad een paar keer opgevraagd: we hadden nieuwe verzekeringen nodig, want verhuisd naar een andere staat en onze landlord wilde ook zeker weten of we de huur wel kunnen betalen. Waar het waarschijnlijk op neer komt is dat we niet genoeg creditcards en/of leningen hebben waar we maandelijks op aflossen. Maar ik wil helemaal geen vijf credit cards! Mijn portemonnee puilt al uit van de kortingspasjes die echt heel handig zijn. Ik hoef geen Macy's creditcard en ook nog eentje van Nordstrom en van Costco. Ik kan heel goed mijn financiën bijhouden met één debitcard (pinpas) en één creditcard, dank u.



Referentiebrieven van vorige nutsbedrijven
Wat Dominion ook vertelde in de brief is hoe de Security Deposit eerder opgeheven kan worden: op vertoon van een credit reference letter van het vorige energiebedrijf. In die brief moet duidelijk vermeld worden dat "you have established a good payment history with them for at least twelve months". Natuurlijk hebben wij maar elf maanden gas en elektra op het laatste adres in Massachusetts gehad, dus heb ik ook maar de nutsbedrijven van het jaar daarvoor een e-mail gestuurd. Twee weken later had ik alle referentiebrieven binnen. Zo lang de credit reference letter zinssnedes bevat zoals "..to confirm that your account is current with Company X.." of "We are pleased to report that the above customer has paid all Company Y bills rendered to date since mm/dd/yyyy for service at the aforementioned address.", dan zit je goed.

Cheque in de brievenbus
Deze week ontvingen we de cheque voor terugbetaling van de $348! Wat zullen we er eens mee gaan doen, Frank?

woensdag 17 juli 2013

Un-Prius

De Jeep Wrangler is 'n enorm gave auto. De belangrijkste reden dat we er geen hebben ligt in de prijs: die dingen zijn verdomd waardevast, dus ook tweedehands net wat te duur.


zie het nummerbord

Oh nee, wacht even... we zijn natuurlijk ook heel groen bezig door geen Wrangler te kopen. Precies... dat is ook 'n belangrijke reden. :-)

zaterdag 13 juli 2013

Ziektekosten: deductible, copay, coinsurance en rx

We wonen nu bijna 5 jaar in de Verenigde Staten. Ik weet nog goed hoe druk we ons 5 jaar geleden maakten over de ziektekostenverzekering. Wat wordt er wel gedekt? Wat wordt er niet gedekt? We hebben het allemaal vooraf zoveel mogelijk in kaart gebracht, maar er blijven veel zaken die pas duidelijk worden nadat je echt verhuisd bent. En dan blijkt dat niet alleen de kosten/dekking van de verzekering anders zijn, maar dat het hele systeem gewoon anders is. We hebben daarover in het eerste jaar regelmatig geschreven op deze weblog.

Het afgelopen jaar zijn we twee keer van verzekeraar veranderd. Eerst in januari, omdat ik bij 'n nieuwe werkgever begon. Hier in de VS is het nog altijd zo dat je ziektekostenverzekering door de werkgever wordt aangeboden als 'n secundaire arbeidsvoorwaarde (hier bekend als "benefits"). En mijn vorige werkgever en de nieuwe werkgever hadden dus 'n andere zorgverzekeraar. Je hebt hier helaas weinig invloed op, dus wij stapten per 1 januari over van Blue Cross Blue Shield (BCBS) naar Tufts. Vervolgens zijn we in mei verhuisd van Massachussetts naar Virginia. En daardoor moesten we ook weer van verzekeraar veranderen. Deze keer stapten we over van Tufts naar United Healthcare (UHC).

Zo'n overstap brengt 'n hoop administratieve rompslomp met zich mee. En, zoals we nu langzamerhand ontdekken, het heeft ook financieel wel wat gevolgen. Voordeel is wel dat we zo langzamerhand steeds beter thuis raken in de ziektekostenverzekeringen hier in de VS. En daarom is het ook 'n mooi moment om weer 'ns te schrijven over het systeem. En dan vooral over het tabelletje dat je kosten uitlegt.

Even 'n waarschuwing: ik ben geen arts, ik werk niet voor 'n verzekeraar en er kunnen dus fouten staan in dit verhaal. Mijn doel is om je 'n beetje inzicht te geven in de kosten van 'n Amerikaanse ziektekostenverzekering. Als je zelf echt concreet met zo'n situatie te maken krijgt, raad ik je aan om bij 'n echte expert (bijvoorbeeld van personeelszaken) om advies te vragen. Mochten zij iets anders zeggen dan ik hieronder vertel, dan hebben zij waarschijnlijk gelijk. Ik zou het prettig vinden als je het me in zo'n geval kunt laten weten (via de commentaar-functie).


In het plaatje hieronder zie je de vier verzekeringen waaruit wij bij UHC kunnen kiezen. Van links naar rechts wordt het eigen risico steeds hoger en de premie lager. De premie laat ik hier niet zien, omdat ik geen idee heb hoe gevoelig dat soort informatie is. Het tabelletje hieronder geeft de kosten weer en dat soort informatie is redelijk openbaar.



Wij hebben de meest linker verzekering: UHC Choice Plus 250.

Deductible
We hebben dus 'n eigen risico/deductible van $250 (dat is inderdaad minder dan het eigen risico dat op dit moment in Nederland geldt). Als we in het begin van het jaar naar de dokter gaan, moeten we de eerste $250 zelf betalen. Veel preventieve behandelingen zijn uitgesloten van dit eigen risico, dus ik kom er meestal niet aan. Maar Manon heeft diabetes en moet in de eerste maanden dus rekening houden met hogere kosten.

Coinsurance en out-of-pocket maximum
Vaak is het hier zo dat maar 'n deel van de kosten van 'n behandeling vergoed worden. Dus: de verzekering betaalt 'n percentage en jij betaalt de rest. Zoiets heet 'n "coinsurance"; in het Nederlands zou je zoiets zeggen als "deelverzekering" denk ik.

Stel dat je 'n verzekering hebt met 90% coinsurance, dan moet je dus van veel behandelingen 10% zelf betalen. Zoiets kan natuurlijk flink in de papieren lopen, zeker als je voor 'n langdurige behandeling het ziekenhuis in moet. Gelukkig zit er daarom 'n maximum aan deze coinsurance-kosten: de out-of-pocket maximum. Als je dat maximum bereikt in 'n jaar, dekt de verzekering daarna 100% van de kosten.

In-network, out-of-network
Zoals je in het tabelletje kunt zien, hebben wij geen coinsurance-percentage voor "in-network" zorg-aanbieders. Zolang we dus gaan naar 'n dokter/ziekenhuis die binnen het netwerk van onze verzekeraar valt, worden de kosten volledig vergoed. UHC heeft, zoals de meeste verzekeraars, 'n uitgebreid netwerk. Maar je moet wel blijven opletten, en dat is soms wat lastig als je met medische zaken bezig bent.

Gaan we naar 'n aanbieder die niet in het netwerk valt, dan wordt er 70% vergoed en moeten we 30% zelf betalen (tot $2500 per persoon per jaar).

Die 100% coinsurance is ongebruikelijk, meestal is het 80% of 90%.

Co-pay
Wie herinnert zich de medicijnknaak nog? Het was in Nederland 'n tijdje zo dat je voor je medicijnen altijd fl 2,50 (in guldens nog) moest betalen. Het idee hierachter is dat je de patient 'n stukje direct laat meebetalen aan de kosten van de zorg. Zoals je bij de coinsurance al zag, zijn ze hier gek op dat concept. En de co-pay is daar 'n voorbeeld van.

Als ik hier naar de dokter ga, moet ik eerst $25 afrekenen. Moet ik van de huisarts naar het bloedlab, dan reken ik daar ook weer $25 af. Allebei vallen namelijk onder de "Physician Office Visit" in de tabel hierboven. Manon moest laatst naar twee specialisten op 'n dag. Oef... daar gaat weer $100.

Co-pays vallen niet onder het out-of-pocket maximum en tellen ook niet mee voor de eigen risico/deductible. Je kunt je misschien voorstellen dat er in het begin van het jaar behoorlijke rekensommen gemaakt worden: je krijgt de rekening, trekt daar eerst je copay vanaf en dan je coinsurance. Van het overblijvende bedrag moet je dan eerst ook je eigen risico zelf betalen. Gelukkig berekent de zorgverzekeraar al dit soort bedragen voor je. Maar we rekenen wel 'n bedragen na om de kosten te verklaren en dat is 'n flink karwei.

Urgent Care, Emergency Room
Je ziet ook dat de co-pay voor de Emergency Room (ER) $200 is. Als je probleem dus niet accuut is, doe je er beter aan om naar de afdeling Urgent Care te gaan. Ook die afdeling heeft vaak zeer ruime openingstijden.

Rx
Medicijnen op voorschrift van de arts lopen hier via het zogeheten Rx-systeem. Bij UHC zag ik voor het eerst dat we 'n deductible/eigen risico op medicijnen hebben. Gelukkig maar $100.

Het rijtje "Retail Rx - 4-tier" geeft de copays aan voor medicijnen die je bij de apotheek haalt. De "medicijnknaak" loopt hier dus van $10 tot $120 (!), afhankelijk van het medicijn. Van sommige medicijnen is er ook 'n "generieke variant" die vaak in 'n goedkopere schaal valt. Die vierde tier van $120 zijn we nog niet tegengekomen. Bij BCBS hadden we 3 tiers: $10, $25 en $50.

Manon betaalt voor One-touch teststrips elke keer $10 copay (voor 'n maand). Hiervoor gebruikte ze Freestyle teststrips, die vallen in de $60 copay. Gelukkig kon ze hier overstappen naar 'n goedkopere variant, maar dat kan zeker niet bij alles.

Mocht je denken dat zo'n tientje wel meevalt: je betaalt co-pay voor elk apart item. Dus slangetjes, ampullen, insuline, lancetten... allemaal met 'n copay van tussen de $10 tot $60. Als je 'n chronische aandoening hebt, tellen de copays (voor doktersbezoeken en medicijnen) hard aan.

Helemaal onderaan vind je nog 'n rijtje "Mail Order Rx". Die zijn dus medicijnen die je via de post thuisbezorgd krijgt. De hogere co-pay hier komt omdat je voor 'n drie keer zo lange periode tegelijk bezorgd krijgt dan je bij de apotheek op de hoek kunt halen.

Conclusie
Zoals je ziet bevat zo'n ogenschijnlijk simpel tabelletje een mega-hoeveelheid informatie over je ziektekosten. Het systeem is op zich niet zo heel erg ingewikkeld, maar we zijn na 5 jaar nog steeds regelmatig verbaasd over hoe iets werkt. Vooral hoe de verschillende regelingen (copay, coinsurance, deductible) op elkaar inwerken.


Zie ook:

donderdag 11 juli 2013

Nederlands shoppen in Virginia

Dit is deel 3 in de serie "Nederlands shoppen in...", deel 1 ging over de Bay Area, CA en deel 2 over de omgeving Boston, MA. Het is echt niet zo dat ik alleen maar Hollandse pot eet, maar op z'n tijd wat plakken Goudse kaas op mijn brood vind ik niet vervelend. Gelukkig zitten Trader Joe's, Costco en Aldi ook in Virginia.

Costco
Bij Costco verkopen ze grootverpakkingen, dus de Goudse kaas daar is direct een punt van een kilo. Soms hebben ze ook kleine stukken Old Amsterdam. Voor kleinere stukken Goudse kaas kun je terecht bij Trader Joe's of één van de andere grote supermarkten.

Trader Joe's
Als ik hier mijn boodschappen doe, neem ik de gewone Goudse kaas mee. Een beschaafd stukje dat tenminste zonder kunstgrepen in mijn bewaarbak past. Ze hebben ook gerookte Goudse, extra creamy en van geitenmelk. Ze verkopen ook kleine stroopwafels, speculaasjes (Speculoos, heb ik nog niet geprobeerd, maar ik ben al een tijdje door mijn voorraad Spekulatius van de Aldi heen, dus misschien binnenkort?) en Speculoos Cruncy Cookie Butter. Soms hebben ze Heineken en Amstelbier. Met de feestdagen verkopen ze gefruite uitjes (Gourmet Fried Onion Pieces, groen blik) uit Nederland, die smaken toch 't beste. Ik heb hun chilisaus nog niet geprobeerd.



Giant/Harris Teeter/Wegmans/Safeway
Ze houden hier meer van Hollandse kaas dan in Californië en Massachusetts, lijkt het wel. Ik kom in bijna elke supermarkt wel blokjes Goudse kaas tegen. Inmiddels heb ik zelfs smakelijk bruin brood gevonden voor onder de kaas. Harris Teeter heeft een Toasted Sunflower Honey-brood waar ik de honing niet echt in terugvind (of ik wen aan 't zoete brood...). Giant verkoopt halfjes Multigrain Panini Bread, ook wel gestickerd als Multigrain Sandwich Bread. Het zijn wel dikke plakken, maar het smaakt niet zoet en ook niet naar zuurdesem. Ook lekker met een laag Lotus Biscoff Spread erop, een chocopasta met -jawel- speculaaskruiden erin.



Vandaag vond ik bij de Safeway LU Bastognekoeken (Cinnamon Sugar Spice), Pim's en Petit Ecoliers. En ik kwam ook weer eens beschuit tegen: Reese Imported Original Holland Rusk.



Deze supermarkten hebben een internationaal gangpad. Bij de Thaise/Japanse/Indiase schappen vond ik chilisaus (Mae Ploy Sweet Chili Sauce) en sambal oelek. Bij de Britse spullen stond Heinz Salad Cream (vergelijkbaar met Gouda's Glorie slasaus).

Aldi
Vanaf september hebben ze hier echte speculaaskoekjes te koop. Ik moet dus nog even wachten voordat ik weer flink kan inslaan ;) Niks gaat boven een (witte) boterham met speculaaskoekjes er op! Ze hebben ook Haribo-colaflesjes en -beertjes. OK, Haribo is niet Nederlands maar wel 'soort-van' door de onbegrijpelijke reclame met Peter-Jan Rens.



WorldMarket Costplus
Een winkel die ik in Massachusetts gemist heb, is WorldMarket. Je kunt het vergelijken met Xenos. Niet alleen hebben ze De Ruijter hagelslag (melk en puur), maar ook een hele trits Haribo-snoep, Venco- en Katjes-drop, zelfs dubbelzout. Kleine flessen ABC Ketjap Manis en currysaus zijn alleen online verkrijgbaar.

H-Mart/Global Food/Lotte Plaza
Dit zijn grote Koreaanse supermarkten waar ik spullen haal om Indonesisch te koken. Bij de meeste gangpaden heb ik geen idee wat 't is, maar het is leuk om door zo'n winkel te zigzaggen op zoek naar 'mijn' boodschappen. Omdat er ook veel Indiërs in deze regio wonen, hebben sommige van deze supermarkten ook een ruim Indiaas assortiment. Tussen de honderden Japanse sojasauzen staan ook wat flessen ketjap manis. Deze zoete ketjap is hier veel stroperiger dan de 'Hollandse', maar smaakt hetzelfde. Natuurlijk kun je hier ook grote flessen Sweet Chili Sauce kopen, potten sambal oelek (ik zag zelfs een pot van een gallon als ik me niet vergis...) en kroepoekjes (Shrimp Snacks, bij de chipsafdeling).

Online
Voor speciale dingen zoals Joppiesaus, Conimexspullen, oliebollenmix enzovoort, kun je familie inschakelen of online bestellen bij Amazon. Gespecialiseerde webwinkels met Nederlandse spullen zijn:

  • All Things Dutch in Massachusetts en heeft een flinke selectie drop, strooigoed voor op brood, beschuit en Calvé Romige Mayosaus
  • Vander Veens - The Dutch Store in Michigan heeft veel Conimex-spullen, inclusief de boemboes (Spice Paste), maar ook bitterballen, kroketten en frikandellen. De laatste producten worden met een koelelement opgestuurd, maar ze kunnen de versheid bij aankomst niet garanderen. Het risico is voor jou. Mocht je in de buurt van Wyoming, MI zijn, dan kun je bij de winkel langs.

Uit eten: bitterballen, Hollandse friet en gado-gado
Bij Mad Fox Brewing Company in Falls Church hebben ze Lamb Bitterballen op het menu staan. Ze zijn lekker, maar niet de bitterballen zoals wij ze kennen (geen ragout, maar vooral veel lamsgehakt). Ben je in de wijk Adams Morgan (DC) en heb je zin in een patatje oorlog, dan kun je bij Amsterdam Falafel terecht. Wij kennen 'm uit Boston, maar dit is de originele. Ze hebben echte Hollandse patat in puntzak, Hollandse frietsaus, satésaus en currysaus. En als je in de buurt van Alexandria bent, dan kun je Indonesisch eten bij Satay Sarinah. Dit is volgens mij het enige Indonesische restaurant hier in de regio. Het zit op een niet zo'n aantrekkelijke strip mall, maar het eten was goed. We hebben de Indische kroketjes gehad, gado-gado met kroepoek en emping. En een avocado-chocolade shake:



Zie ook deze posts:
Nederlands shoppen in Bay Area, Californië
Nederlands shoppen rond Boston, Massachusetts

dinsdag 9 juli 2013

Weggesleept



Zie je waar die zwarte jeep staat op de foto?

Daar had ik dus mijn auto ('n rode RAV4) geparkeerd toen we gingen lunchen in Falls Church.

En zie je dat bordje "Towing Enforced"?

Dat is de reden dan mijn auto er niet meer stond toen we terugkwamen van de lunch.

Het is 'n vreemde gewaarwording als je auto niet meer staat op de plek waar je hem geparkeerd hebt. Mijn eerste reactie was toch: "oh nee he, m'n auto is gejat". Maar zo nieuw is mijn RAV4 nou ook weer niet en 'n druk winkelcentrum is dan niet de meest logische plek om gejat te geworden. Toen ik het bordje zag, wist ik direct hoe laat het was. Ik had niet goed opgelet toen ik parkeerde en de auto dus ergens neergezet waar het niet mocht.

Op het bordje staan twee telefoonnummers: dat van de lokale politie en dat van het wegsleepbedrijf. Die laatste moet je hebben.

"Pete's Towing. How can I help you?"

"I think you guys might have just towed my car."

"What type of car is it?"

"A red Toyota RAV4."

"We indeed just put a car like that on our lot."

"OK, that means at least it wasn't stolen. So how can I get it back?"

"You will have to come over here, show proof of ownership, pay a fee and then you can drive your car out."

Het sleepbedrijf bleek op loopafstand te zitten, dus we zijn er naartoe gelopen. Zoals het bordje aangeeft, is de "boete" $100 (plus $40 dollar voor elke extra dag dat je auto laat staan). Mijn rijbewijs was 'n prima "proof of ownership" en uiteraard kun je met je credit card betalen. Kortom: een half uur later zaten we weer in onze auto en konden we verder op onze winkelroute.

De man van het sleepbedrijf was helemaal verguld met ons. Niet zozeer omdat hij weer $100 had verdiend, dat gebeurt de hele dag door. Maar normaal gesproken wordt hij voor rotte vis uitgemaakt als mensen hun auto komen ophalen. En daar deed ik dus niet aan. Het is heel simpel: er stond 'n duidelijk bord dat je op die plek alleen mag parkeren als je bij die winkel boodschappen doet. Ik had gewoon niet goed opgelet toen ik parkeerde. 'n Beetje dom en daardoor 'n dure lunch.

Laat dit 'n les zijn voor iedereen die hier naar de regio komt: auto's worden hier in Noord-Virgina vrij snel weggesleept. Het is 'n flinke business voor bedrijven zoals Pete's, dus die controleren erg vaak en slepen je auto direct weg. Let dus goed op of er bordjes staan als je hier in de buurt parkeert.

zondag 7 juli 2013

Openbaar vervoer in en rond Washington DC

Ik wilde al een tijdje de metro naar DC proberen, maar ik ben een grote uitstelster. Toevallig was mijn neef uit Nederland in de buurt, dus ik vond dat 't nu maar echt eens moest.


Grappig, we hebben iets met oranje lijnen: in Boston hebben we een jaar naast het laatste/eerste metrostation van de Orange Line gewoond.

Waarom ik het zo uitstelde? Omdat we niet bij een metrostation in de buurt wonen. Voor ons is het Vienna/Fairfax-metrostation het dichtste bij, twintig minuten met de auto hier vandaan. En daarna moet je dan nog een kleine veertig minuten in de metro zitten om op de National Mall in DC te komen. Er zijn ergere dingen, maar echt hoog stond 't dus niet op m'n lijstje.


Voor de complete plattegrond ga je naar de website van WMATA.

Parkeren bij metrostation
Het meeste gedoe is het vinden van een parkeerplek bij het station. Op de Park & Ride betaal je $4.75 voor een dag (met debit- of creditcard of met de SmarTrip Card, zie verderop). Ik had al een heel plan: als bij dit station geen parkeerplek was, dan zou ik het volgende station proberen (Dunn Loring) en als laatste West Falls Church. Als daar ook geen plek was, zou ik 't opgeven en dan maar downtown parkeren ($20-25). Ik was na de spits, dus de Park & Ride stond tjokvol. Gelukkig vallen de gereserveerde parkeerplaatsen vrij na 10 uur 's ochtends. Deze plaatsen zijn tussen 2 uur 's nachts en 10 uur 's ochtends alleen voor auto's met een vergunning. Die kost $45-$65 per maand en daarnaast betaal je dan nog de $4.75 per dag aan parkeergeld.

Kaartjes: plastic of papier
Dan ben je op het station en moet je nog een kaartje kopen, of een SmarTrip-pas. De 'Metrorail Farecard' is een kartonnen pasje dat je in een gleuf van het toegangspoortje stopt om het perron op te kunnen en ook weer om het metrostation te verlaten. Reizen met deze farecard is duurder dan met de SmarTrip-pas: voor elke rit rekenen ze $1 toeslag. Ook belangrijk, de farecard schijnt nogal gevoelig te zijn: te dicht bij je telefoon en weg je is je tegoed.

De SmarTrip-pas is van plastic en deze houd je voor een kaartlezer, net als de OV-chipkaart in Nederland. Niet proberen om 't in de farecard-gleuf te stoppen, zoals we in Boston per ongeluk een keer hebben gedaan. Die pas kwam niet meer terug...
Met de SmarTrip-pas mag je zowel de bus als de metro in. Ook kun je de pas gebruiken om te betalen op de parkeerterreinen die door WMATA worden gerund (maar dat kan ook met debit- of creditcard). Hier vind je alle opties, inclusief een dag- en weekpas voor de metro OF de bus. Let dus goed op wat je koopt.


Piek- en daluren
In de spits ben je met een SmarTrip-pas minimaal $2.10 voor een rit, maximaal $5.75. Heb je de papieren farecard, dan reken je er altijd een $1 extra bovenop. De piekuren zijn:
  • doordeweeks vanaf het moment dat de stations open gaan tot half tien 's ochtends
  • doordeweeks vanaf drie uur 's middags tot zeven uur 's avonds
  • in weekeinden vanaf middernacht totdat de stations sluiten
Op alle andere tijden kost een rit minimaal $1.70 en maximaal $3.50.

En weer terug
Het was een beetje druk toen ik weer richting huis ging. Gelukkig gaat de Orange Line om de tien minuten, dus ik hoefde niet te lang te wachten op een treinstel waar ik wel in paste. En daarna was het filerijden op Route 66. Volgende keer even wat beter uitkienen...

dinsdag 2 juli 2013

Vuurwerk maar dan anders

Zowel in Californië als in Massachusetts mogen particulieren (officieel) geen vuurwerk afsteken. We waren dan ook een beetje verbaasd toen we in Virginia her en der keten langs de weg tegenkwamen waar vuurwerk verkocht wordt.


Echt storm loopt 't niet. Misschien wacht iedereen tot de laatste dag (3 juli of 4 juli zelf)? Of gaan ze net als wij, kijken naar één van de georganiseerde vuurwerken?