Tol terug

Toen we net in Virginia woonden, heb ik 'n keer geblogd over de kosten van de tolwegen hier. Dat is intussen 'n jaar geleden. Het went wel hoor die tolweg. Maar af en toe blijft het even slikken als je er weer $70 wordt afgeschreven voor de tol.



Als je geen zin hebt om terug te lezen: het groene stukje tolweg in het bovenstaande plaatje heet The Dulles Greenway en is ruimschoots het duurste stuk tolweg hier in de regio.

Voor de echte veelgebruikers heeft de Greenway 'n kortingsprogramma: als je meer dan 200 keer per jaar van de Greenway gebruik maakt, krijg je korting. Ik heb me vorig jaar gelijk voor dat programma opgegeven. En vandaag lag er post in de bus van The Dulles Greenway. Ik heb die 200 ritten blijkbaar gehaald en krijg dus korting.

Lees even mee:



Ik heb blijkbaar in een jaar 249 keer de Greenway genomen. Dat heeft in totaal $1045.80 gekost. En daarover krijg ik $52.29 korting. Hmmm... het is natuurlijk altijd leuk als je geld terugkrijgt, maar het is wel erg confronterend over hoe duur dat stukje weg is.

Overigens valt die $52.29 me op zich nog mee. Ik had gedacht dat ik alleen korting zou krijgen over de laatste 49 ritten en dan zou ik dus maar ongeveer $10 hebben gekregen.

Ik zoek niet naar medelijden hoor: die tolweg is zo duur, omdat mensen het er blijkbaar voor willen betalen. Ik heb er zelf zelf voor gekozen om wat verder van m'n werk te wonen en via die dure weg op en neer te rijden. Het onderstaande overzicht is dan ook alleen bedoeld om 'n inzicht te geven in de kosten.

• Alle bedragen zijn per keer dat je 'n tolpoortje gebruikt. Als ik zowel op de heenweg als op de terugweg via de Greenway rij, betaal ik dus ook 2 keer tol.
• Ik carpool met 'n collega, dus we betalen elk ongeveer de helft van de Greenway-ritten.
• The Dulles Greenway is één van de tolwegen die ik tegenkom onderweg naar m'n kantoor. Afhankelijk van de route, komt er per woon-werk-rit nog 1 of 2 keer $1 bij voor andere tolwegen.
• Per 1 januari is de tol op de Greenway omhoog gegaan: ik betaal nu $6.10 per keer dat ik in de spits de Greenway neem. Vorig jaar was dat nog $5.10.
• Er is afgelopen jaar 30 keer $70 afgeschreven voor onze EZPass (het tolvignet/kastje). Mijn ritten op de Greenway zorgen dus ongeveer voor de helft van al onze tolkosten over afgelopen jaar.
• Woon-werk-verkeer is hier niet van de belasting aftrekbaar.

Zoals ik al zei: ik klaag er niet over, maar het helpt wel om te zien dat we blijkbaar $175 per maand kunnen besparen als we 'n huis naast m'n kantoor zoeken/vinden. :-)

Cash Back

De korting bij The Dulles Greenway VIP miles is in de vorm van zogeheten "Cash Back". Die kom je hier wel vaker tegen: je krijgt dan niet direct korting, maar krijgt in plaats daarvan achteraf geld terug. In dit geval dus in de vorm van 'n cheque, die je bij de bank op je rekening kunt laten storten.

Ook met de pasjes van onze bank krijgen we regelmatig Cash Back. In het online bankoverzicht staan de "Cash Back"-acties: bijvoorbeeld 5% terug over het volgende dat je bij Starbucks koopt, of 10% terug over aankopen bij 'n bepaalde sportwinkel. Je vinkt de acties waaraan je mee wilt doen aan, doet de bijbehorende aankoop en het bedrag(je) wordt automatisch op je rekening bijgeschreven. Hartstikke leuk natuurlijk dat we zomaar geld terugkrijgen. Maar wel, zoals wel meer geldzaken hier in de VS, wat omslachtig.


Zie ook:

• Tolwegen in noord Virginia

Shenandoah en meer natuurschoon

Almost heaven, West Virginia, Blue Ridge Mountains, Shenandoah River.
Life is old there, older than the trees, younger than the mountains, blowing like a breeze.
Country roads, take me home to the place I belong.
West Virginia, mountain momma, take me home, country roads.

Shenandoah National Park
Memorial Day Weekend (laatste maandag van mei met het weekend ervoor) was een mooi moment om weer eens wat van de omgeving te verkennen. Deze keer zijn we via de Skyline Drive in het Shenandoah National Park naar Harrisonburg VA gereden. Onderweg hebben we een zwarte beer gezien! Vanuit de auto hoor, gelukkig niet toen we in het bos rondbanjerden.

Beer ruik je van ver.

Greenbrier River Rail Trail
Een dag later roken we het berenluchtje tijdens een fietstocht op de Greenbrier River Trail in West-Virginia, maar ik denk toch dat het de paarden zijn geweest die we eerder op het pad waren tegengekomen.


Nou zijn we wel gewend aan knalrode vogels (de kardinaal), maar rode salamanders hadden we nog niet eerder gezien. Helaas zagen we het beestje vanuit de auto en kon ik er geen goede foto van maken. Vandaar deze leenfoto's:


Natural Bridge
Een uurtje ten zuiden van Harrisonburg ligt Natural Bridge, met - je raadt 't al - een natuurlijk gevormde brug. Die wilde ik wel zien, dus daar zijn we de laatste dag naar toe gegaan. Mooi, maar vooral als je er toevallig in de buurt bent. Toegang is $18 per persoon, $2 korting met je AAA-pas.

Er loopt een wandelpad van de Natural Bridge naar een watervalletje. Het is redelijk schaduwrijk gebied met veel vlinders.

Oh, ze hebben er lekkere funnel fritters en slushees:

Mooie bodem voor onze terugreis naar huis.

Voorjaarsgroen

Met al die plensbuien van de laatste tijd blijft alles er mooi groen uitzien. Dat deed me denken aan een post die ik zeven jaar geleden (oef, zo lang?) heb geschreven. O ja, de jeukogen hielpen ook mee.

Lichtgroen, grijsgroen
Gifgroen, wittig groen
Bruingroen, groengroen
Supergroen, roodgroen
Appeltjesgroen, sappig groen
Donkergroen, kikkergroen
Grasgroen, geelgroen
Frisgroen, hooikoortsgroen
Voorjaarsgroen!

Toeren op Gettysburg

In september 2012 zijn we al eens naar het Gettysburg National Military Park geweest. Rond Gettysburg, Pennsylvania is in 1863 drie dagen lang strijd geleverd tijdens de Burgeroorlog (Civil War, april 1861- mei 1865).


Gettysburg National Cemetery met het Soldiers National Monument. Hier hield Lincoln zijn toespraak (de 'Gettysburg Address') tijdens de inwijding van de begraafplaats voor de omgekomen Union-soldaten.

Museum en panorama

Voordat je de velden met de monumenten gaat verkennen, is het misschien handig om eerst naar het bezoekerscentrum te gaan. Daar kun je een introductiefilm bekijken, zodat je een beter idee krijgt van het wat en waarom van de burgeroorlog. Ook kun je het Cyclorama bezichtigen, dat is een mengeling van een diorama en een panorama (als in 'Panorama Mesdag') met geluids- en lichteffecten. Hoewel misschien ietwat kitsch, vond ik toch dat het een aardig beeld gaf van hoe het moet zijn geweest.

Kar op de voorgrond is echt, vanaf de omgeknakte boom is het geschilderd.

Ook is er een museum waar veel spullen uit die tijd zijn tentoongesteld. Bovendien is het er lekker koel ;) Entree voor museum, cyclorama en film is $12,50 voor 13+ jaar, $8,50(6-12 jaar), $11,50 voor 65+. Parkeren is gratis.

Met gids
Er zijn verschillende manier waarop je het gebied kunt bekijken. Vind je het leuk om meer achtergrondverhalen te horen, dan is een wandeling met een ranger een idee. Gratis. Je kunt ook mee met een bustocht, het is wat prijzig ($30 pp voor 13+ jaar, 6-12 $18 per kind), maar wij vonden het de moeite waard. De gidsen voor deze tochten zijn getest op hun kennis en weten echt een heleboel over de oorlog. De tocht duurt zo'n twee-drie uur.

Gids legde aan de groep uit hoe de slag bij Little Round Top verliep.

Is zo'n bus niks voor je, maar wil je wel dezelfde achtergrondverhalen? Huur dan een gids die in jouw auto meerijdt. Deze rit duurt twee uur en kost $65 voor een auto met maximaal 6 passagiers.

Zelf rondkijken
Als je liever op jezelf bent, kun je een plattegrond halen in het bezoekerscentrum en langs de punten op de kaart rijden. In de auto, te paard (alleen op de aangegeven - onverharde - paardenroutes; paardenritten worden niet verzorgd vanuit het bezoekerscentrum, dat moet je zelf regelen) of op de fiets (alleen op de verharde wegen). Op de kaart staan zeer korte beschrijvingen van de belangrijke punten. Wil je meer informatie over de Civil War, dan kun je een cd met audiotour kopen in de souvenirwinkel ($10-$25). We hadden van een aantal mensen gehoord dat dit een prettige manier was. Je luistert naar de rijinstructies en de informatie over de slagen, afgewisseld met stukjes hoorspel. Voordeel is het dat je net zo lang bij een stop kunt blijven als je wilt. En wil je een stukje opnieuw horen, dan kan dat.



Andere slagvelden in de regio
Gettysburg is niet de enige plek waar hevig is gevochten. Hier in de regio is vooral in de eerste twee jaar van de oorlog gevochten. Bij Manassas werd in juli 1861 de eerste veldslag geleverd bij het riviertje Bull Run (een jaar later werd daar nog een slag geleverd). De tweede (kleine) slag was in Leesburg bij Ball's Bluff in oktober 1861. Een grote eendaagse slag vond plaats bij Antietam (Sharpsburg Maryland, september 1862). Manassas en Antietam zijn officiële National Parks met bezoekerscentra en rangerprogramma's. Ball's Bluff is een Regional Park en wordt onderhouden door vrijwilligers. Alleen in het weekend zijn er 's ochtends gidsen aanwezig voor rondleidingen (10 en 11 uur). Wij kennen dit gebied vooral van de mooie wandelpaden.


En dan zijn er nog veel meer... Let maar op, zie je dit soort hekwerken in Virginia dan heb je grote kans dat je op een voormalig slagveld bent gestuit:

Deze hekken waren snel op te bouwen en af te breken, want de stukken hout zitten niet aan elkaar vastgespijkerd. Handig als er weer een stuk land was veroverd dat afgezet moest worden. En in de koude winters was het een mooie voorraad brandhout (foto: observatietoren op Antietam Battlefield)

Asperges

Witte asperges zien we niet veel, het zijn vooral de groene die te koop zijn. En wat zijn die makkelijk te bereiden! Houtige onderkant eraf knakken, wassen en dan met wat olie en kruiden een paar minuten in de grillpan (of op de barbecue) roosteren of roerbakken in de wok.


Laatst hadden ze wel Peruaanse witte asperges te koop en zelfs paarse... De witte zijn wat bitterder dan ik me kan herinneren van Nederland. De paarse heb ik niet geprobeerd. Ik was wel benieuwd wat de mensen hier met witte asperges doen, maar de AGF-man had geen idee hoe je die kon bereiden, maar misschien wist hij dat ook niet van de groene en van worteltjes... In elk geval wisten ze het zeker niet in een redelijk sjiek restaurant in Leesburg. Daar kregen we drie ongeschilde, gekookte witte asperges als groentegarnering bij ons heerlijke stukje vlees. Jammer...

Philly Cheesesteak

Als je in Philadelphia bent, 'moet' je een Philly Cheesesteak eten, zeg maar een broodje warm rundvlees met gebakken uitjes en gesmolten kaas erover.


Pat's en Geno's in 'South of South'.

Twee beroemde plekken om een Philly Cheesesteak te eten, zijn Pat's en overbuurman Geno's, beide op South 9 Street/East Passyunk Avenue. Pat's schijnt in de jaren dertig begonnen te zijn met South 9 Street zag er overigens boeiend uit, het heeft een Italiaans deel (marktkraampjes en restaurants) en een Mexicaans deel.

Wil je wat dichter bij Midtown blijven, probeer dan Jim's op South Street. Deze werd ons twee jaar geleden aangeraden door de concierge van het hotel. Heel eerlijk gezegd vond ik Jim's lekkerder en leuker dan Pat's, de bediening was in elk geval veel aardiger.


Jim's.

Tips
Voor alledrie moet je rekening houden met lange rijen! Met 'kaas' bedoelen ze hier 'Cheez Whiz', een kaassaus. Wil je echte plakken kaas op je Philly Cheesesteak, dan moet je dat expliciet vermelden (American, Provolone). En neem contant geld mee, je kunt bij Pat's, Geno's en Jim's niet met plastic betalen.

Beeldig

Schilderijen van Monet en Renoir heb ik altijd al mooi gevonden. Dus toen ik las over de overzichtstentoonstelling "Seward Johnson - The Retrospective" met figuren uit hun schilderijen, werd ik erg nieuwsgierig. Zou dat niet superkitsch zijn? Afgelopen weekend waren we toch in de buurt (Philadelphia, Pennsylvania), dus zijn we maar even langs gegaan bij de beeldentuin Grounds for Sculpture in Hamilton, New Jersey.

Madame Monet in Japans kostuum
Eerst zijn we in het museum gaan kijken naar Johnsons Beyond the Frame-serie. Dit is het impressionistische stukje van zijn oeuvre dat mij hier naartoe lokte. En wat was het leuk! Je kunt namelijk door een aantal schilderijen lopen en zo grappige foto's maken. Zo kon je bijvoorbeeld op het bed zitten in La Chambre à Arles Van Gogh.

La Japonaise hebben we twee jaar geleden in het Museum of Fine Arts in Boston gezien (zie linkerfoto hieronder).

Op de rechterfoto zie je het beeld dat Seward Johnson heeft gemaakt. Omdat het beeld op een foto weer 'plat' wordt als een schilderij, heb ik de foto uit een andere hoek genomen.

Dansers van Renoir
Ook gezien in het MFA in Boston: Danse à Bougival, Danse à la Campagne en Danse à la Ville van Renoir. Op de rechterfoto zie je Frank voor de beelden staan:


Herkennen jullie het stilleven hieronder?


Niet van een impressionist, maar wel van een Nederlandse schilder:


In de tuin
Veel van Johnsons bronzen beelden staan in het park. Het zijn nogal levensechte tafereeltjes, zeker van een afstandje. Zie je een meisje de veter van haar zusje strikken, beelden. Een man die het hek schildert, beeld. Postbode, beeld.


Chagrijnige man op bankje, oeps... die is echt...





Megagrote iconen
In het park staan vier megabeelden van beroemde Amerikaanse iconen. Dit is Johnsons Icons Revisited-serie.


Return Visit (brons): Abraham Lincoln geeft een toerist aanwijzingen. Huh? Dit beeld kennen we, maar dan wat kleiner!

'Return Visit' in het centrum van Gettysburg, PA (september 2012).


Een ander beroemd Amerikaans plaatje: Dit zijn de karakters uit het schilderij American Gothic (Grant Wood, 1930). Johnson noemt dit beeld God Bless America (aluminium).


Het derde beeld heet Unconditional Surrender (polystyreen, naar foto Kissing The War Goodbye van Victor Jorgensen of V-J Day van Alfred Eisenstaedt).


En hier is de vierde: Marilyn Monroe als reuzin (Forever Marilyn, aluminium).

Als je nu denkt dat je alle beelden wel hebt gezien in deze blogpost, dan heb je het mis. Tijdens de overzichtstentoonstelling kun je 137 beelden en beeldengroepen van Johnson bewonderen. Seward Johnson - The Retrospective is te zien tot en met 21 september 2014. Toegang voor volwassenen is $12 per persoon.