Rijden op Memorial Day

Rondtoeren op Memorial Day is misschien wat onhandig in verband met alle optochten die je kunt tegenkomen. Aan de andere kant is het ook wel weer leuk om omgeleid te worden en wat rond te kijken in de woonwijken die je normaal voorbij rijdt. En Garmin weet ons tot nu toe nog steeds naar huis te loodsen ;)

Gehaald

Vandaag zijn we dan eindelijk aangekomen in Boston, de eindbestemming van deze reis.

 

Je kunt je misschien wel voorstellen dat we ietwat stuiterig werden toen we eindelijk "Home" zagen staan op onze Garmin.

De mijlenteller is uiteindelijk stil blijven staan op:

 

Dat is 3869 mijl/6190 kilometer.

Toen ik me "hardop" afvoeg of we halverwege waren stond de teller op 1971 mijl. Dat is dus op 50 mijl na precies halverwege. :-)

Onze oorspronkelijke inschatting was 3447 mijl/5548 kilometer. We hebben dus ruim 600 kilometer omgereden.

Onze kaart ziet er nu zo uit:

Van Hamburg naar Amsterdam

Van Hamburg NY via Batavia, Amsterdam, Rotterdam, Verona, Rome, Rensselaer en nog veel meer Nederlands- en Europees-klinkende namen gereden. Amsterdam was eigenlijk onze stop van vandaag, maar we roken de staatsgrens met Massachusetts dus zijn we doorgereden en zitten we nu in Lee MA.

De rit van vandaag

Vertrokken uit Mentor OH (net ten noorden van Cleveland) en door Pennsylvania naar Niagara Falls, NY gereden.

Hot in Cleveland

Gister hadden we 'n dagje "reisvrij" en hebben we de dag in Cleveland (in Ohio) doorgebracht.

Cleveland kenden wij vooral van de TV-comedy "Hot in Cleveland" over drie vrouwen op leeftijd uit LA die in het provinciaalse Cleveland stranden. Ze blijken het er toch wel leuk te vinden en blijven er hangen, intussen al twee seizoenen. De serie is eigenlijk niet bijzonder leuk, maar op de een of andere manier blijven we wel afleveringen kijken. Het ligt waarschijnlijk deels aan de ietwat overjarige actrices, maar zeker voor 'n groot deel ook aan de deelname van Betty White. Ik kende haar vooral als Rose uit de Golden Girls, maar deze dame draait al ruim 60 jaar mee op de Amerikaanse TV. Ze is dan intussen ook al 88, 'n respectabele leeftijd om nog op TV mensen aan het lachen te maken.

Het toeval wil dat het best warm was toen we in Cleveland aankwamen, vandaar: hot in Cleveland.


De skyline van Cleveland doet veel beloven

Maar naast de leuke skyline en onze associatie met 'n comedy-serie, vonden we downtown Cleveland eigenlijk nogal tegenvallen. Op zich zijn de gebouwen wel duidelijk wat ouder en zeker mooi. Maar het heeft allemaal gewoon weinig uitstraling en kan wel 'ns 'n opknapbeurt gebruiken. Echt zo'n stad van het type "net niet".

De markante gebouwen zijn natuurlijk wel goed voor mooie foto's.








De Rock and Roll Hall of Fame

Cleveland ligt aan Lake Erie, een van de grote meren tussen de VS en Canada. Voor je schaalgevoel: Lake Erie is ongeveer half zo groot als Nederland. Aan het randje van het meer staat sinds 1995 de Rock and Roll Hall of Fame, een soort museum voor de rock- en popmuziek.

We vonden de omgeving van Cleveland wel mooi en schattig. En een voordeel van dat "net niet" is dat de huizenprijs 'n beetje lager is dan we gewend zijn: een leuke 3BR/2BA van 1500 sqft aan de rand van het meer kost anderhalve ton dollars.

Misschien wordt het tijd dat we 'n soort NVM-index aanleggen?

Niagara Falls

We komen in de buurt van onze eindbestemming, maar eerst nog even een toeristische trekpleister bezoeken: de Niagara-watervallen.


Op de achtergrond de American Falls en de uitkijktoren in Niagara Falls, New York State, USA. Aan de andere kant van de brug ligt Niagara Falls, Ontario, Canada.


Voor de Horseshoe Fall (aan de Amerikaanse kant).


Tijd voor wat actie: naar beneden om de 'Cave of the Winds' te bezoeken. Dit waarschuwingsbord hing bij de kassa. De entreeprijs van $11 per persoon is inclusief wegwerpponcho en souvenirsandalen.


Hier is het nog leuk. De man achter me ziet de bui al hangen...


Hier is het nog steeds lollig.


Het begint al wat minder te worden, het is fris en de broekspijpen voelen inderdaad 'damp' aan. Overheersende gedachte: "Ojee, overleeft m'n camera dit wel?"


Nog geen vijf traptreden verder is het gebeurd... Dit noemen we niet 'damp' meer, dit is regelrecht 'soaked'! En dan staan we nog niet eens op het Hurricane Deck...


Het Hurricane Deck is voor de echte die-hards, niet voor ons dus. Al hadden we het wel kunnen doen, want we waren toch al doorweekt...

Gelukkig hadden we droge kleren in de auto liggen, maar na deze verfrissende douche hadden wij geen behoefte meer aan een boottochtje met de Maid of the Mist.

Tolletjes

In Illinois kwamen we ze voor het eerst tegen: tolwegen. Aan de westkust ken ik eigenlijk alleen 'n paar tolbruggen, maar hier in de regio zijn ze gek op het vragen van tol voor ieder wegdeel. Soms gewoon met 'n poortje aan het begin van de weg. Maar soms ook met zo'n kaartje dat ik alleen ken van de Franse route-du-soleil.




Het hoogste bedrag was volgens mij tot nog toe $9. Maar daarvoor mochten we dan ook de hele staat Indiana op 'n redelijke weg doorkruizen. Toch blijf ik het raar vinden: het hele midwesten hebben we zonder tol mogen rijden en de weg was daar zeker niet slechter dan hier in de regio. Nou ja, misschien knappen ze de weg van die tol op. :-)

De laagste tol tot nog was $0.80. Echt zo'n bedrag dat het bijna zonde van de tijd is dat je ervoor moet stoppen.

Ik denk dat we bij elkaar tot nog toe zo'n $20 hebben betaald aan tol. Staat dat eigenlijk nog 'n beetje in verhouding tot 'n Franse tolweg?